Поминаа повеќе од три децении од моментот кога младиот преведувач Жозе Мурињо за првпат го следеше Сер Боби Робсон на тренинг. Денес, 62-годишниот Португалец повторно се враќа во домот на својот ментор, “Сент Џејмс Парк”, со својата Бенфика, за дуел што за него значи многу повеќе од фудбал.
На посетата на стадионот пред мечот, Мурињо имаше емотивен момент. Тој застана пред бронзената биста на Сер Боби, ги допре студените линии на скулптурата и тивко му зборуваше. “Разменив неколку зборови со Боби кога се вратив тука”, рече на прес-конференцијата. “Секогаш е голема емоција. Кога влегувам во овој стадион, се чувствувам блиску до него”.
Мурињо никогаш не ја криел својата поврзаност со Њукасл. “Градот има сосема поинаква култура од Лондон”, објасни тој. “Тука луѓето не доаѓаат само да гледаат фудбал. Тие доаѓаат да играат заедно со тимот. Го обожавам тоа. Атмосферата е неверојатна, посебна”.
🤝 Jose Mourinho meets Sir Bobby #nufc pic.twitter.com/C7hbDXLLjb
— Craig Hope (@CraigHope_DM) October 21, 2025
Почетоците: од преведувач до ученик
Сè започна во 1992 година, кога Сер Боби пристигна во Спортинг Лисабон и му беше потребен човек што ќе ја пренесе неговата порака до португалските играчи. Мурињо не само што ја преведуваше секоја негова реченица, туку ја чувствуваше, ја толкуваше со страст и со текот на времето стана негови очи, уши и сојузник.
Заедно поминаа низ Спортинг, Порто и Барселона, градејќи однос кој далеку ја надмина класичната динамика меѓу тренер и асистент. “Тој беше мојата сенка”, зборуваше некогаш Сер Боби. “Секогаш знаеше што мислам пред да го кажам”.
Во Барселона, Мурињо веќе беше повеќе од асистент, тој беше стратег, аналитичар и доверлив пријател. Сер Боби му ја отвори вратата кон светот на големиот фудбал, но и го научи на нешто многу подлабоко – што значи да го сакаш клубот, да го почитуваш градот и луѓето околу него.
“Го научив тоа чувство на љубов од господинот Робсон”, вели денес Мурињо. “И затоа се чувствувам малку и како навивач на Њукасл”.
Пропуштената можност
Во 2000 година, кога Робсон беше назначен за менаџер на Њукасл, идејата била јасна: Жозе да му се придружи како асистент, а подоцна да го наследи. Но, тогаш младиот Португалец веќе знаеше дека е време да чекори сам.
“Бев близу да дојдам со Сер Боби”, признава Мурињо. “Но тогаш почнав да размислувам за својата кариера. Не сакав да бидам асистент ако не можам да се дадам целосно”.
Судбината го однесе по друг пат – преку Порто, Челси, Интер, Реал и Рома, но дел од неговото срце засекогаш остана на северот на Англија.
Вечната врска
Во 2011 година, Мурињо ја донираше својата награда “Златна топка” за најдобар тренер во светот за хуманитарната фондација “Сер Боби Робсон”. Наградата помогна да се соберат 26.000 фунти за истражување на ракот, гест што семејството Робсон никогаш нема да го заборави.
“Тоа беше неверојатно внимание”, рече Марк Робсон, синот на Сер Боби. “Тоа покажува каков човек е Жозе, длабоко во себе”.
Денес, кога Мурињо влегува во Њукасл, не го прави тоа само како тренер на противнички тим. Тој доаѓа како човек што ја разбира душата на овој клуб.
И можеби токму затоа, кога ќе го погледне бронзениот лик на својот ментор, во мислите му одекнуваат зборовите на Сер Боби:
“Што е клуб, во секој случај? Не се тоа зградите, ниту директорите, ниту платените луѓе што го претставуваат. Тоа е бучавата, страста, чувството на припадност, гордоста во твојот град. Тоа е мало момче што се качува по скалите на стадионот првпат, ја држи раката на својот татко и се вљубува – засекогаш”.
