На денешен ден, 8 октомври 2000 година, се навршуваа дваесет и една долга година од последниот пат кога црвената боја од Маранело ја круниса Формула 1. Од 1979 година и Џоди Шектер, до тој историски ден во Сузука, Ферари само гледаше од далеку како титулите одат во туѓи раце. А потоа, се појави Михаел Шумахер.
На 8 октомври 2000 година, Германецот конечно ја заврши мисијата што ја започна пет сезони претходно – да го врати Ферари таму каде што припаѓа. Тоа беше крај на едно проклетство, симбол на истрајност и страст за тркањето која само Ферари може да ја создаде.
Патот до Сузука: Победи, повреди и болка
По несреќата на скијање во 1999 година кога ја скрши ногата, многумина мислеа дека Шуми нема да се врати истиот. Но 2000 година беше различна. Со новиот тимски колега Рубенс Баричело, Ферари делуваше конечно целосно. Првите три трки резултираа со три победи. Но потоа се случи летниот кошмар. Три последователни откажувања, два судира и враќање на Хакинен во борбата за титулата.
Сè се решаваше во Јапонија, на легендарната патека Сузука, а само осум поени ги делеа двата двојни шампиони.
Сузука: Двобој на титани
Квалификациите беа вистинска драма: 1:35.825 против 1:35.834. Девет илјадити делови од секундата ја одвоија црвената и сребрената стрела.
На стартот, Хакинен тргна како молња. Шумахер проба да го затвори, но Финецот сепак поведе. Следуваа 40 кругови чиста магија, трка без здив, двобој кој личеше на вечна квалификација.
И тогаш дојде дождот. Не пресилен, но сепак доволен за да ја направи патеката лизгава и линиите нејасни. Хакинен прв влезе во боксот за промена на гумите, Шумахер остана уште два круга, и токму тие два круга ја променија историјата.
Финецот се мачеше да го управува болидот на влажната патека со сè уште не загреани гуми, а Шумахер успеа да се задржи уште два круга, а потоа да има за 1 секунда и 4 стотинки побрз пит-стоп, по кој излезе на патеката пред Хакинен.
“Рос, ова изгледа фантастично добро”, извика Шумахер кој беше преплавен од емоции. И од тој момент, ништо повеќе не можеше да ја запре легендата.
Celebrating the 25th anniversary of one of the most emotional and important victories in the history of @F1
On 8 October 2000, Michael crosses the finish line in Suzuka to win the Japanese GP and his first world championship with @ScuderiaFerrari
From then on, nothing was… pic.twitter.com/Yf1a3DiCWd
— Michael Schumacher (@schumacher) October 8, 2025
Историски финиш и солзи во Маранело
Со разлика од 1.8 секунди, Шумахер ја премина целта. И во тој миг, целиот свет виде човек кој ја сруши сопствената тежа, кој се ослободи од притисокот на цели генерации навивачи.
“Се чувствував како да сум заробен во сопствениот болид”, призна подоцна. “Толку многу среќа, што не можев да ја издржам”.
На подиумот, солзите на Жан Тодт кажаа повеќе од било која изјава. По седум години труд, неверојатна посветеност и болка, Ферари конечно се врати на врвот.
The start of something very special ❤️
23 years ago, Michael Schumacher won the first of his five world championships with Ferrari ✨#F1 pic.twitter.com/JR03h8tLzp
— Formula 1 (@F1) October 8, 2023
Почеток на златната ера
Тоа не беше крај, туку почеток на една империја. Од 2000 до 2004 година, Шумахер освои пет последователни титули, поставувајќи стандарди што никој сè уште не ги достигнал.
На 8 октомври 2000 година, Ферари повторно се роди. И од тој ден, ниту една победа во Формула 1 не звучи исто како кога на подиумот ќе засвири италијанската химна.
