12.8 C
Skopje

(Видео) На денешен ден е роден БОГОТ НА ФУДБАЛОТ: Бесмртната приказна за Диего Армандо Марадона!

Објавено:

На денешен ден, 30 октомври 1960 година, во правливите, сиромашни улици на Вила Фиорито, предградие на Буенос Аирес, се роди момче. Петто од осумте деца во семејството, прв син. Го крстија Диего Армандо Марадона. Светот сè уште не знаеше, но на тој ден не се роди само момче. Се роди мит. Се роди револуција. Се роди фудбалски бог.   

За Спортска Станица, дебатата не постои. Тој е најголемиот на сите времиња (GOAT). Неоспорен. Не само поради она што беше на теренот, туку и поради она што беше надвор од него. Поради товарот што го носеше во својата голема душа. Единствениот, неповторлив “El Pibe de Oro” (Златното момче).

Почетокот: Од калта на Фиорито до ѕвездите

Приказната за Диего е приказна за судбината. Првата фудбалска топка ја добива како подарок на тригодишна возраст и оттогаш спие со неа. На десет години, се приклучува на младинскиот тим на Аргентинос Јуниорс, “Los Cebollitas” (Малите кромитчиња). Со него како лидер, тој тим прави нешто неверојатно: 136 натпревари по ред без пораз. Уште тогаш, на сите им беше јасно дека ова дете не е од оваа планета.   

На само 15 години дебитира во професионалниот фудбал, а на првиот допир со топката му протнува низ нозе на противничкиот играч. Симболиката беше совршена. Тоа беше најава за она што следуваше, кариера во која ги посрамотуваше и ги фрлаше на колена најдобрите дефанзивци на светот.   

Апотеозата во Неапол: Од фудбалер до светец

По краткиот престој во Бока Јуниорс и турбулентните две години во Барселона, каде што го скршија, но не и го уништија, во 1984 година се случи трансферот што го промени фудбалот засекогаш. Марадона пристигна во Наполи.

Неапол во тоа време беше град на дното. Сиромашен, презрен од богатиот север на Италија, симбол на неуспехот. И во тој град, дојде спасителот. На неговата презентација на стадионот “Сан Паоло имаше 75.000 луѓе, повеќе отколку на некои финалиња. Тие не дојдоа да видат фудбалер. Дојдоа да го видат својот нов бог.   

И тој им ја возврати вербата. Од тим кој се бореше за опстанок, Марадона го претвори Наполи во сила. Им донесе две титули во Серија А (први и дотогаш единствени во историјата на клубот, сè додека тимот во кој учествуваше и нашиот 💎 Елиф Елмас не ја врати славата на стадионот кој го носи неговото име.), Куп на Италија и Куп на УЕФА. Тој не им донесе само трофеи. Им донесе гордост. Им донесе достоинство. Стана симбол на отпорот на сиромашниот југ против моќниот север. Во Неапол, Марадона не е фудбалер. Тој е светец. Неговото лице е на мурали, во цркви, во божиќните јасли каде што ја зазема улогата на бебето Исус. Градоначалникот на Неапол по неговата смрт изјави: “Марадона Е Неапол”.   

Легендарно е неговото загревање пред полуфиналето на Купот на УЕФА против Баерн Минхен во 1989 година. Додека Германците сериозно се истегнуваа, Диего, со одврзани врвки, танцуваше со топката во ритамот на песната “Live is Life”. Тоа беше суштината на Марадона – фудбалот како игра, како радост, како уметност.   

Мексико ’86: Како еден човек освои Светско првенство

Ако Неапол беше неговото кралство, Мексико во 1986 година беше неговото искачување на Олимп. Никогаш во историјата на спортот еден човек немал такво доминантно влијание врз еден турнир. Марадона беше вклучен во 10 од 14-те гола на Аргентина (5 гола, 5 асистенции), направи 53 успешни дриблинзи (рекорд до ден-денес) и беше фаулиран рекордни 53 пати. Тој практично сам ја донесе титулата на Аргентина.   

А во четвртфиналето против Англија, во само четири минути, ја напиша најголемата фудбалска поема. Натпреварот се играше во сенка на неодамнешната Фолкландска војна, тоа не беше само фудбал, тоа беше битка за национална чест.   

  • “Божјата рака”: Во 51. минута, Диего скокна со осум инчи понискиот голман Питер Шилтон и со рака ја удри топката во мрежата. Измама? Да. Но, за Аргентина, тоа беше божествена правда. Одмазда. “Малку со главата на Марадона, малку со раката на Бога”, изјави тој подоцна.   

  • “Голотот на векот”: Само четири минути подоцна, за да ги замолчи сите критичари, тој го постигна најубавиот гол во историјата. Прими топка на својата половина, помина 60 метри, издрибла пет англиски играчи плус голманот и ја внесе топката во голот. Коментаторот Виктор Хуго Моралес плачеше во микрофонот:   

„Ќе ја допре за Диего, еве го Марадона, го чуваат двајца, ја гази топката Марадона, тргнува генијот на светскиот фудбал по десната страна, и го остава третиот и ќе му ја даде на Буручага… Сè уште Марадона! Гениј! Гениј! Гениј! Та-та-та-та-та-та… Гооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооо-л… Сакам да плачам! Господе Боже, да живее фудбалот! Голазо! Диегооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооо-л! Марадона! Ова е за плачење, простете ми… Марадона, во незаборавен продор, во акција на сите времиња… Космичко змајче… од која планета дојде?“    

Човекот против системот, гласот на обесправените

Но, да се зборува за Марадона само како за фудбалер е да се промаши целата поента. Тој беше многу повеќе. Тој беше бунтовник со причина. Човек кој никогаш не заборави од каде потекнува и кој цел живот се бореше против моќниците и неправдата.

Неговите политички ставови беа јасни и гласни. Беше пријател со Фидел Кастро, кого го сметаше за “втор татко”. На рамото го носеше истетовирано лицето на Че Гевара, а на ногата ликот на Кастро. Отворено го критикуваше империјализмот на САД, носејќи маица со натпис “СТОП БУШ” (со свастика на местото на буквата S). Јавно го прозва и папата Јован Павле Втори, велејќи му: “Продај го златниот таван во Ватикан ако сакаш да им помогнеш на сиромашните деца”.   

Тој беше гласот на сиромашните, на обесправените, на оние кои немаа глас. Затоа и беше толку сакан. Затоа што во него, тие се гледаа себеси.

Падот на богот, бесмртноста на легендата

Секако, приказната за Марадона е и приказна за неговите демони. Кокаинот, алкохолот, скандалите, вонбрачните деца, врските со мафијата… Тој беше човек со огромни мани, грешник кој живееше на работ. Но, можеби токму тие мани го направија толку човечен, толку реален. Тој не беше совршен примерок во стаклено ѕвоно. Беше човек од крв и месо, кој падна многупати, но секогаш наоѓаше сила да стане.   

Почина на 25 ноември 2020 година, на 60-годишна возраст. Светот застана. Од Буенос Аирес до Неапол, милиони луѓе плачеа како да изгубиле член на семејството. Пеле рече: “Изгубив голем пријател, а светот изгуби легенда”. Меси: “Многу тажен ден за сите Аргентинци и за фудбалот”. Кристијано Роналдо: “Светот се збогува со вечен гениј”.   

Во Аргентина постои и “Марадонијанска црква” (Iglesia Maradoniana), пародија на религија со десетици илјади следбеници ширум светот, кои го слават неговиот роденден како “Божиќ” и имаат свои 10 заповеди, како “Сакај го фудбалот над сè” и “Брани ги боите на Аргентина”.   

На крајот, можеби најдобро е да се потсетиме на зборовите на големиот Емир Кустурица, кој сними и документарен филм за него :   

“Да не беше фудбалер, ќе станеше револуционер”.

Можеби и беше. Револуционер со топка во нозете.

Среќен роденден, Диего. Ти благодариме што постоеше.


Ве повикуваме да ни ги испраќате вашите предлози и мислења на нашата е-маил адреса contact@sportstation.mk или на социјалните мрежи.

Следете нè: Facebook | Instagram | X

Можеби ќе те интересира...

Поврзано

Тазе објавено