Во потег кој предизвика вистински земјотрес во италијанскиот фудбал, раководството на Наполи и официјално објави дека нивниот легендарен стадион, “Диего Армандо Марадона”, е несоодветен за организација на натпревари од Европското првенство во 2032 година. По две години анализи, клубот донел одлука дека каква било инвестиција во постоечкиот објект е неисплатлива.
Наместо тоа, како што пренесува и угледниот италијански весник “La Gazzetta dello Sport”, Наполи најави дека ќе инвестира сопствени средства за изградба на целосно нов, модерен стадион, и тоа во деградиран дел од градот, со што ќе придонесе за урбана обнова, “без никаков трошок за јавноста”.
Бирократскиот лавиринт: Дали планот е воопшто реален?
Иако најавата звучи амбициозно, таа беше дочекана со огромна доза на скептицизам кај навивачите и познавачите на состојбите во Италија. Причината е едноставна, бирократијата.
“Сега гледајте како општината ќе го блокира проектот за нов стадион на секој чекор”, гласи најпопуларниот коментар на социјалната мрежа Reddit, додека друг фан додава: “Исто како што веќе им прават на Интер и Милан со нивните планови”.
Проблемот лежи во фактот што повеќето стадиони во Италија се во сопственост на градовите, кои не сакаат да останат со празни и неупотребливи објекти откако клубовите ќе се преселат.
Срамот на Италија: ЕУРО 2032 со стадиони кои не постојат
Оваа ситуација го отвора и поширокото прашање за подготвеноста на Италија за организација на ЕУРО 2032, кое го доби заедно со Турција.
“Замислете да ни го дадат Европското првенство со надеж дека ќе го решиме проблемот со стадионите.”, саркастично коментира еден фан, додавајќи: “Буквално 7 од 10-те предложени стадиони во Италија имаат потреба од целосна реконструкција за да ги исполнат стандардите на УЕФА, а еден од нив воопшто не постои! Гарантирам дека до 2030 година ќе имаме најмногу три спремни стадиони и ќе гледаме неделни написи за тоа како УЕФА се тресе поради доцнењето. Ќе биде срамно”.
Наполитанскиот инает: Може ли Де Лаурентис да успее?
Сепак, постои и доза на оптимизам, која лежи во инаетот и непредвидливоста на сопственикот на Наполи, Аурелио Де Лаурентис.
“Среќно Наполи, ќе ви треба. Но, можеби АДЛ е доволно луд за да успее во ова”, вели еден коментар.
На крајот, јасно е дека Наполи влегува во долга и тешка битка со бирократијата. Дали овој амбициозен проект ќе успее или ќе остане само уште еден неостварен сон, останува да видиме. Но, едно е сигурно, со Де Лаурентис на чело, драмата е загарантирана.
