На денешен ден, пред 61 година, во Шибеник е роден Дражен Петровиќ, човекот кој ја претвори кошарката во уметност, синонимот за работа и талент, и еден од најголемите европски спортисти на сите времиња. Неговиот живот беше прерано згаснат, но неговиот траг на паркетот е вечен.
Човекот кој живееше во салата
Приказната за Дражен е приказна за неверојатна посветеност. Уште како дете, тој доаѓал во празната сала пред почетокот на училиштето за да тренира, а по завршувањето на попладневниот тренинг, последен си заминувал. Таа невообичаена работна етика, комбинирана со огромен талент, беше рецепт за успех. Уште тогаш, тренерите знаеја дека во рацете го имаат идниот лидер, играч кој не се плаши да ја преземе одговорноста и сам да го реши натпреварот.
Походот кон Европа
Неговиот подем започна во родната Шибенка, со која во 1983 година ја освои титулата првак на Југославија, која подоцна административно им беше одземена. Потоа, следуваше трансферот во Цибона, каде што Дражен стана вистински кошмар за противниците. Со загрепскиот тим, тој двапати по ред стана европски шампион (1985, 1986), освојувајќи сè што можеше да се освои.
Неговата доминација продолжи и во Реал Мадрид, пред да го оствари својот сон и да замине во НБА лигата, каде што настапуваше за Портланд и Њу Џерси Нетс.
НБА сонот и битката со “титаните”
Она што го издвојуваше Дражен беше неговиот незапирлив натпреварувачки дух. Тој не се плашеше од никого, па ни од најголемите ѕвезди. Во финалето на Олимпијадата во Барселона во 1992 година, Дражен беше единствениот во хрватскиот тим кој веруваше дека можат да го победат американскиот “Дрим тим” предводен од Мајкл Џордан!
“Со еден милион, или два, или пет, можете да ручате и вечерате само еднаш.” – Дражен Петровиќ
Вечна легенда
За жал, неговиот живот згасна прерано во сообраќајна несреќа на 7 јуни 1993 година. Во 2002 година, тој беше постхумно примен во Кошаркарската Куќа на славните, каде што неговото име е запишано меѓу великаните.
Дражен Петровиќ е вечна инспирација и симбол за тоа како со макотрпна работа се стигнува до кошаркарска уметност.
Почивај во мир, Моцарту!
